Choć w ogólnej kulturze przyjęło się, że to chłopcy w wieku dojrzewania są dużo bardziej konfliktowi, to tak naprawdę w tym temacie nie ma wielkiego zróżnicowania pod względem płci. Dziewczyny, które przechodzą właśnie pokwitanie, bardzo często odsuwają się od swoich rodziców, zaczynają mieć więcej tajemnic, a matka staje się niekiedy wrogiem numer jeden. Jak z tym walczyć i czy aby na pewno taka walka ma szanse powodzenia?
Klasyczne objawy wieku dojrzewania, czyli jak żyć z nastolatką pod jednym dachem
Izolowanie się, tajemnice i brak chęci do prowadzenia merytorycznych rozmów to całkowicie normalne symptomy świadczące o tym, że dziewczynka weszła w wiek dojrzewania. W tym właśnie czasie dziecko bardzo często rozwija się nie tylko fizycznie, z uwagi na co potrzebuje dużo więcej prywatności, ale też psychicznie. Jednym z elementów tego procesu jest kierowanie się w stronę grupy rówieśniczej i rezygnacja z dotychczasowych autorytetów. Rodzice przestają być w oczach nastolatki osobami, które znają odpowiedź na każde pytanie, a stają się natrętnymi i zbyt kontrolującymi strażnikami, z którymi trzeba mieszkać. Czasami lepiej machnąć ręką na kolejne opryskliwe odpowiedzi, by nie popadać i nie eskalować konfliktów, jednak warto mieć na uwadze, by zachowanie nastolatki nie stało się nową normą.
Jak wypracować nowe sposoby porozumienia?
Najlepszą metodą, która sprawdza się we wszystkich przypadkach jest zawsze rozmowa. Znajdywanie wspólnego czasu w zapracowanym i nie zawsze łatwym tygodniu bywa trudne, dlatego warto umówić się z córką na sobotnie zakupy lub spacer, w czasie którego można swobodnie poruszyć nurtujące nas i ją pytania. W neutralnym środowisku nastolatka chętniej się otworzy, a przy okazji rodzic może zapewnić ją o swojej gotowości i chęci do podejmowania dialogu i niesienia ewentualnej pomocy. Matki mogą także śmiało skorzystać z możliwości urządzenia domowego SPA czy wypadku z nastolatką na basen czy do kosmetyczki. Takie wspólne chwile skutecznie mogą poprawić relację, a przy okazji otworzyć nowe możliwości kontaktu.
Istotnym jest, by w trakcie takich rozmów unikać kategorycznych stwierdzeń, zwrotów i jak najbardziej skupić się na pozytywnej stronie dialogu. Ważnym jest, by buntująca się dziewczyna miała całkowitą pewność, że nie zostanie oceniona ani potraktowana z góry nawet w momencie, gdy rodzic ma całkowicie inne zdanie od niej. Tylko poważna rozmowa pełna szacunku i zrozumienia może poprawić relację z dzieckiem, a zwłaszcza takim, które przechodzi obecnie okres dojrzewania.